Dagje Boechara

Maandag 30 augustus: dagje Buchara

Na een heerlijke nacht in een goed bed bij een aangename airco temperatuur was het prettig wakker worden in Buchara. Helaas voel je al snel weer de hitte: zodra je de deur van je kamer opent. Het ontbijt was goed, met meerdere soorten brood, jam, kaas, pannenkoekjes, pruimen, yoghurt, fruit, koffie en thee.
Met een gevulde maag, voldoende water en de reisgidsen zijn we met een groepje van 6 de stad gaan bekijken. Eerste stop was bij een geldwisselaar. De Oezbeekse munt heet �Som� en je krijgt er 2500 voor één Euro. En het 1000 Som biljet is vrijwel het enige dat wordt gebruikt. Als je dus 100 Euro wisselt, heb je ineens 250 briefjes van 1000 Som. Overal zie je dus de mensen met dikke pakken geld lopen, en bij het afrekenen zie je de Oezbeken met flitsende snelheid stapels geld tellen. Onze geldwisselaar gaf circa 10% meer Som voor de Euro dan de officiële koers, plus dat je niet naar de bank hoeft. Wat wel grappig was om te zien, was dat hij achter op zijn fietsje een reistas had die helemaal strak gevuld was met pakketjes van 100.000 Som (dus 40 Euro).
Daarna zijn we langs en heel stel moskeeën, minaretten, Koranscholen, musea en een fort gewandeld. Op den duur werd je daar wel moe van, zeker omdat het ruim 36 graden in de schaduw was. Maar wat je zag, maakte alles goed: prachtige gebouwen met schitterende blauw geglazuurde tegels in talloze patronen. Er worden ook voortdurend gebouwen gerestaureerd, want ze worden natuurlijk aangetast door de tand des tijds, door aardbevingen, en bijvoorbeeld ook door Russische bommenwerpers die in 1920 het land veroverden.
We hebben bij de voorgevel van een moskee staan kijken hoe die gerestaureerd werd. Iemand zaagt met een diamantzaag stroken van geglazuurde tegels, die dan later weer verder worden bijgesneden met een kleine slijpschijf totdat het betreffende stukje precies past in de lege plek in het mozaïek. Vervolgens komt iemand met een emmer specie en plakt het stukje erin. Op naar het volgende stuk... De betreffende restaurateurs verwachtten dat ze met de betreffende gevel restauratie nog wel 5 jaar bezig zouden zijn.
We zijn ook nog wezen kijken bij een kleine �kapel�, die volgens de gids een architectonisch wonder was. De architect uit onze groep was er diep van onder de indruk. Ik iets minder, want ik vond het nogal lijken op wat ik vroeger met mijn bouwsteentjes bouwde voordat ik wist hoe je iets in het verband kon bouwen.... Hoe dan ook, de gebruikte specie was volgens de reisgids gemaakt van eierschalen en kamelenmelk.
Een ander markant gebouw was de Chasma Ayub, dat gebouwd is op de locatie waar Job (bekend van de mestvaalt uit het oude testament en van het naar hem genoemde Belgische plaatsje Sint Job In Het Goor) met zijn staf op de grond sloeg, waardoor daar een bron ontsprong. Er zijn trouwens meer gemeenschappelijke namen te vinden in ons Oude Testament en in de geschiedenis van de Islam.
Het laatste dat we aandeden, was �De Ark�: een burcht midden in de stad, waarin zich een groot aantal museumpjes bevonden, gevuld met grote aantallen museumbewaaksters die zich vreselijk moesten vervelen. Daar kwam een agent naar ons toe of wij wellicht vanaf een gesloten deel van de burcht foto�s wilden maken. Dat hoefde maar �a little extra money� te kosten. Dat bleek uiteindelijk maar liefst 12 dollar te zijn voor ons groepje, wat natuurlijk meteen in zijn eigen zak zou verdwijnen. Dat hebben we toen maar afgeslagen. Zeker ook omdat je na een aantal uren het ook wel een beetje gehad hebt in die hitte.
Terug in ons hotel hebben we een uurtje of anderhalf genoten van de airco en wat gerelaxt. Toen gingen we op pad naar de dansvoorstelling. Eerst langs het kledingwinkeltje waar het jasje van onze groepsgenote Henny wat was ingenomen. En wat ze al gevreesd had: waar het eerst lubberde, was het nu gewoon te klein. En de strookjes waren er afgeknipt. Goede raad was duur en al snel was er een ander jasje, wat meteen goed bleek te passen.
Via een bijzonder moskeetje midden in de woonwijk ( de Chor Minar uit 1807) met maar liefst 4 minaretten met koepel, gingen we in een Koranschool naar de dansvoorstelling. Daar kregen we een diner en tijdens dat diner showde een kledingzaak haar nieuwste en allermooiste modellen, afgewisseld met volksdans door 3 Oezbeekse dames. Ik moest wat denken aan die aanbiedingen voor een excursie per bus naar Duitsland, met daarbij een verkoopdemonstratie.... Er zaten aardig wat groepen toeristen (Japan, Duitsland, Italië) en wij. Wat wel opvallend was, was dat één van de modellen nogal leek op Jony, de vriendin van Allard. Pas dichterbij bleek er toch wel verschil te zien....
De dames uit ons groepje vonden de getoonde kleren best wel draagbaar, maar dat leidde er niet toe dat iemand iets kocht. En het volksdansen was niet erg spectaculair. Maar het was wel gezellig aan tafel...
Toen weer snel naar bed, want dinsdag moesten we er om 05:30 weer uit....