Tunnels en tempels

Maandag 27 oktober.

Vandaag voor de verandering weer eens om 6 uur op. De bus vertrok om 7 uur naar Cu Chi voor een bezoek aan de beroemde tunnels van de Vietcong. Er voor stopten we nog even bij een rubberplantage om te zien dat de bomen rubber lekte in de daarvoor opgehangen bakjes. Tussen de bomen werd toevallig een videoclip opgenomen van de Vietnamese Frans Bauer, toen wij daar allemaal gingen kijken werden wij als toeristen ook gefilmd door de cameraploeg. Lachen natuurlijk!

De volgende stop was wel ietwat serieuzer.... We werden bij Cu Chi (het ondergrondse Noord Vietnames tunnelsysteem) ontvangen met een documentaire met authentieke beelden van Vietconghelden die onderscheiden waren voor het doden van Amerikaanse soldaten. Zelfs hele jonge meiden die hun mannetje stonden. Werkelijk indrukwekkend hoe de Vietnamezen als hard werkende mieren de grote olifant konden verslaan. Natuurlijk het verhaal van hun kant belicht, zij vochten tenslotte voor hun vrijheid. De beelden van de Amerikanen kennen we natuurlijk al uit de talloze Hollywoodfilms.

Na de film een wandeling over het terrein met de bomkraters van de B52 bommen, de vele vallen met spiezen, boobytraps en natuurlijk de ingangen van de tunnels. De tunnels zijn voor de toeristen wat wijder gemaakt maar waren ongeveer 80 bij 60 cm. Dat is voldoende voor de kleine Vietnamezen, maar wij stelden ons de Amerikaanse soldaten met uniformen al voor en dat alles dan ook nog in die warmte.......
Wij natuurlijk toch ook die tunnels een stukje in om het gevoel te krijgen hoe het was. Nou, als er dan een gezette Fransman terug komt omdat hij er niet doorheen past, dan is dat niet echt bemoedigend. Het was te doen, maar ik was wel blij dat ik klein ben en de tunnels dus groter gemaakt waren.....
Frits heeft ook nog even geprobeerd of hij in de uitgang van een origineel formaat schuiltunnel paste, maar dat ging dus niet!

Na nog wat demonstraties van vallen en een voorbeeld van de keuken waarvan de rook werd omgeleid, zodat de Amerikanen misleid werden, ging het weer snel de bus in.

We moesten namelijk om 12 uur in Tan Binh zijn voor de dienst in de tempel van de Cau Daisekte. Dit is een vrij nieuwe religie (1926 opgericht) die alle godsdiensten samenvoegd. Het Boedhisme, Taoisme, Katholicisme, Conficuianisten en zelfs de Moslims zijn hierin vertegenwoordigd met het "oog" alom vertegenwoordigd. Dit oog staat voor God die in alle religies dezelfde is.
Was iedereen daar nu maar van overtuigd dan was er veel minder oorlog, toch!
Het paleis/kerk van de sekte was een heel mooi gebouw met vrolijke versieringen en zou ook in de Efteling (ja hoor, weer de Efteling)niet misstaan. We waren maar net op tijd om de mis/viering te kunnen bijwonen en die was indrukwekkend! De hele zaal was gevuld met volgelingen, allemaal gekleed in het wit, dames links en heren rechts, zittend op de grond. De priesters in het midden in fel rood, geel en blauw gekleurde gewaden. Op de bovenverdieping stond een orkest en koor Vietnamese muziek te maken en de toeristen mochten op de ballustrade de dienst volgen en fotograferen. Af en toe werd er op een gong geslagen en boog de hele gemeenschap gelijktijdig voorover. Er was verder geen woorddienst er werd alleen gezongen. Erg mooi om te zien en horen.....

Op de terugweg naar Saigon zijn we ook nog even gestopt bij een krokodillenfarm en een steenfabriek. Bij die fabriek werd erg hard gewerkt en werd de klei door een machine in blokken geperst en te drogen gelegd. De werknemers daar waren erg gezellig en lieten zich met veel plezier fotograferen en hadden met name lol om onze vrijgezelle mannen. De dames hadden wel interesse in met name Vincent..

Ook deze dag kwamen we rond spitsuur weer terug in Saigon en dat blijft verbazen! Als de stoplichten verspringen dan komt er toch een golf verkeer (90% brommers) op gang... die dan ook nog tegen de stroom in moeten afslaan.... en dat gaat dan allemaal nog goed ook!

's Avonds bij een lokaal restaurantje wezen eten, waar we het eten in slabladeren of in rijstpapier moesten oprollen. Deed ons erg aan Zuid Korea denken. Heel erg lekker!