Van Ashgabat naar Dashoguz

Donderdag 26 augustus, van Ashgabat naar Dashoguz.

Vanochtend vroeg uit bed en alvast alles ingepakt. Toen ontbijten (om 07:00 uur) en naar de bus. We waren in notime op het vliegveld. En we moesten daar maar liefst 3x keer door een scannerpoortje. Dat wisten we niet van tevoren, zodat iedereen 3x zijn riem uit zijn broek moest halen, zijn zakken leeg moest maken en na het poortje weer aan doen.
Onze vlucht zou om 09:45 vertrekken, maar toen we net bij het toestel waren moesten we weer rechtsomkeer omdat er iets niet in orde was. Het zou een uurtje duren voordat we zouden vertrekken. Even later bleek dat dat uurtje toch iets langer werd. En wat later zo nog een paar keer. Uiteindelijk werd het dus half twee voordat we vertrokken. Gelukkig was het niet saai, met al die mooie Turkmeense dames in prachtige lange jurken, een dame met een karretje die eten en drinken verkocht en het gezellig kletsen met onze mede-reizigers. En wat heel bijzonder was: er zat een bruid te wachten, samen met een groepje vriendinnen. Zij droeg een grote shawl over haar hoofd, zodat je haar gezicht niet kon zien. Tegen de tijd dat we alsnog vertrokken, kreeg ze een andere omslag om, met aan de voorkant een gordijn van dunne draden. Toen we zagen dat haar vriendinnen er foto’s van maakten met hun mobieltjes, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik ook een foto mocht. En dat was geen enkel probleem: ze gingen er eens goed voor staan en zo kregen we bijgaande foto. Later in het vliegtuig zat ze 2 rijen voor me, en toen bleek dat ze een soort kroon op haar hoofd heeft met een spits torentje bovenop. Onze gids vertelde later dat een bruid vaak tot wel 30 kilo juwelen draagt, die binnen de familie wordt doorgegeven. En hij vertelde dat Turkmeense bruiloften vaak 3 tot 4 dagen duren en dat er grote hoeveelheden gasten worden uitgenodigd. Op zijn eigen bruiloft waren er 500 gasten van de kant van zijn vrouw plus 700 van zijn eigen kant. Het had hem 2 jaarsalarissen gekost….
Naast me in het toestel zat een leuke jongedame, die “geen Engels kon”, maar die uiteindelijk wel 3 jaar Engels gehad had op school en het best aardig kon. Gezellig om even mee te praten..
Toen we uit het toestel stapten, zagen we hoe de bruid opgewacht werd door haar toekomstige echtgenoot en zijn familie. Die hadden daar dus ook al 4 uur staan wachten wegens de vertraging van het toestel, maar nu klapten, dansten en zongen ze dat het een lieve lust was. De taxichauffeurs hadden inmiddels echter haast gekregen, dus na een minuut of 10 werd iedereen in de auto’s gedirigeerd en vertrok het bruidspaar. En wij hadden een bijzondere gebeurtenis gezien en gefilmd…
Toen snel in onze bus naar Dashoguz, waar we in een vrij nieuw hotel zitten dat er voor hier prima uitziet, inclusief een engelsprekende receptionist.
Na wat opfrissen gingen we met de bus over een hobbelige weg naar het 85 km verderop gelegen Konye-Urgench, wat vroeger de belangrijkste oase in de centraal Aziatische regio was. Onderweg zagen we veel katoenvelden en rijst plantages. Ondanks de hoge temperaturen en het woestijnklimaat. Dit gebied is ooit veroverd geweest door Djengiz Khan. Er staan nog wat gebouwen uit die tijd (1221), en zelfs nog een minaret van een van de moskeeën. Ik zal jullie niet vermoeien met alle namen en belangrijke personen waar de gids over verteld heeft, maar het was best leuk om te zien. En gelukkig was het niet erg heet.
We zijn ook wezen kijken bij de helling waar vrouwen zich van af laten rollen als ze graag zwanger willen worden (de Kyr Molla). In onze groep zat maar een dame als enige in de leeftijd dat ze een kind zou kunnen krijgen, maar zij had er geen zin in (niet in het rollen vanaf een stoffige heuvel en niet in een kind). Jammer….
Op die zelfde heuvel was ook een veldje waar kandidaat ouders een schommelwiegje konden plaatsen om zo de goden te vragen hen aan een kind te helpen. Het is een andere insteek dan IVF, maar wie weet helpt het….
Daarna weer terug naar Dashoguz over 85 km hobbelige weg, met een tussenstop bij twee Sufische heiligdommen. Mooi, maar we kregen inmiddels ook wel honger. Terug in het hotel samen gegeten en daarna richting kamers. Morgen gelukkig niet zo heel vroeg uit bed…..