Van Turkmenistan naar Oezbekistan

Vrijdag 27 augustus: van Turkmenistan naar Oezbekistan

Vandaag, beste volgers, zijn we per bus van Dashoguz in Turkmenistan gereisd naar Khiva in Oezbekistan. Voor een groot deel van de groep (10 van de 16) begon de dag al heel vroeg, op het toilet. Deze mensen, waaronder ikzelf, kregen in de loop van de nacht last van onze darmen, en dus zat een groot deel van de groep die ochtend niet echt lekker aan de ontbijttafel… Gelukkig is er loperamine, dus in de loop van de dag ging dat steeds beter, ook al moest de bus nog een paar keer stoppen voor een opspelige maag.
De totale afstand tussen Dashoguz en Khiva bedraagt circa 40 km, maar daar zat de grensovergang tussen beide landen bij in. En daar schiet het niet echt op. Het vertrek uit Turkmenistan verliep snel en probleemloos, maar toen moesten we naar de ingang van Oezbekistan. Daarbij was het grote jammer dat we bij die overgang niet mochten fotograferen, want we zagen ondermeer een paar oude Turkmenen met hun karakteristieke bontmutsen, heel veel soldaten en wachtende groepsleden in een mooie pose. Als je daar een foto zou maken, zou er volgens de berichten iets vreselijks gebeuren en zou de hele groep een enorme vertraging oplopen. En gezien de hoge temperatuur (meer dan 35 graden in de –niet aanwezige- schaduw) wilde niemand dat op zijn geweten hebben.
De grensprocedure om Oezbekistan binnen te komen, houdt in dat je lang moet wachten, niet moet zeuren en braaf moet doen wat de reisbegeleider zegt. En natuurlijk moest je immigratieformulieren invullen, waarop je ondermeer gedetailleerd moet aangeven hoeveel geld je bij je hebt, en welke elektronische apparatuur, plus de waarde daarvan. Gelukkig was een potentieel probleem al eerder in Turkmenistan opgelost, want het bleek dat een van onze medereizigers met de achternaam “Beenen” op de visumlijst terecht was gekomen met “Beenene” als naam. Een Turkmeense vertegenwoordiger is daar toen 2 uur mee bezig geweest om dat te corrigeren….
Hoe dan ook: na in totaal 3 uur stonden we in Oezbekistan. Daar stond onze bus al te wachten, die ons in 50 minuten naar de historische stad Khiva bracht. Of eigenlijk is het openlucht museum, waarin talloze oude gebouwen in ere zijn hersteld. We zien er moskeeën, een brede minaret die in plaats van 70 m hoog nu slechts 28 m hoog is omdat de opdrachtgever indertijd overleed, een prachtige muur die een groot deel van de stad omringt en het oude fort (de Ark). En talloze andere historische gebouwen, die allen eind vorige eeuw zijn hersteld door de Russen vanwege het 2500 jarig bestaan van de stad. Khiva was ten tijde van de Zijderoute een belangrijke pleisterplaats.
Na de maagontziende lunch hebben we alvast een eerste rondje door de stad gelopen, en het is echt een prachtige stad. Net als ons hotel trouwens, dat midden in het oude centrum ligt, waar ik nu in een enorme kamer op bed dit verslag lig te tikken. De meesten van onze groepsleden lieten zich na de middag weer zien omdat ze gelukkig weer wat hersteld waren.
Omdat Lisette er bij is, zijn we ook wezen kijken en luisteren naar een oefenmiddag van de locale volksdansgroep. Op 1 september aanstaande wordt namelijk de onafhankelijkheid van Rusland herdacht; Oezbekistan is sinds 1991 een zelfstandige staat in plaats van een lid van de USSR. Het was wel grappig om te zien hoe krachtdadig de dansleidster daar les gaf. Ze zat op een stoel in de schaduw, had een microfoon en riep daardoor de commando’s naar de meisjes die op het podium in de volle zon stonden. Een van de oudere danseressen beeldde waar nodig uit hoe het de bedoeling was. Onze conclusie was dat er nog wel een paar middagen geoefend zou moeten worden voordat iedereen wist welke dansfiguur nu weer aan de beurt was…..
Er staan her en der in de stad wat souvenir verkopers, met name met bontmutsen van ondermeer Russische en Oezbekistaanse vos. Vast lekker warm, maar geen goed plan om te kopen… Wat ik wel gekocht heb, is een paar handgebreide slofsokken die uitrekbaar zijn tot maat 45. Voor 1 Euro kon ik die niet laten liggen….
Om 19 uur was er een maag-vriendelijk diner in het hotel, waar we allen toch nog wat voorzichtig hebben zitten eten. Het was een heerlijke avond en we zaten op een sfeervolle binnenplaats van het hotel; perfect!