Dagje Khiva, Oezbekistan

Zaterdag 28 augustus: dagje Khiva, Oezbekistan

Na een heerlijk lange en comfortabele nacht in dit mooie hotel, zaten we om 08:30 uur aan het ontbijt. Op één stel na, was iedereen weer grotendeels/helemaal toppie.
Daarna de camera, reisgids en het plattegrondje bij ons gestoken en op pad. Khiva is, zoals gezegd, een museumstad. Dus vind je er talloze prachtige gebouwen met soms hele bijzondere interieurs. Het eerste viel wat tegen; dat was het huis van een muzikant van 100 jaar geleden of zo. Zijn weduwe runde het, en we zagen een paar hele oude trekzakken plus veel foto’s van een man met een bontmuts. Gelukkig was het een paar museums verderop veel interessanter: het mausoleum van Pachlavan Mahmoud. Een prachtig gebouw met rondom mooie mozaïeken, en van binnen een houten put waar de bezoekers een slokje water uit dronken. En binnen waren nog veel meer nog mooiere mozaïeken, plus een roerganger die met elke moslim bezoeker een gebedje deed. Naast hem was een vrij kleine ruimte waar alle bezoekers in diepe toewijding baden naar een deur met een gat erin, waarachter het graf lag van Pachlavan Mahmoud. Deze veelzijdige man was bonthandelaar, worstelaar, dichter en arts en boven zijn graf staat de tekst:
Het is makkelijker voor mij
Om 100x dezelfde tekst te zeggen,
100 jaar in de gevangenis door te brengen,
100 bergen tot zand af te graven,
Dan om een idioot wijsheid bij te brengen!

Een ander bijzonder gebouw was de Juma Moskee, met 218 houten zuilen die het dak droegen. Daar kon je ook naar de top van de bijbehorende minaret, wat wel een uitdaging was omdat het een nauw trapje was met nauwelijks stahoogte. En als je weer een raam voorbij was, was het er ook nog eens stikdonker, met traptreden die willekeurig varieerden tussen 20 en meer dan 50 cm hoogte. Tot overmaat van inspanning bleken er boven ook nog roosters voor de ramen te zitten, zodat je geen vrij uitzicht had.
Onderweg werden we meerdere keren aangesproken door locale inwoners, die graag met ons op de foto wilden, of die hun kind op de foto wilden. In een aantal gevallen wilden ze die foto ook hebben en vroegen dan ons adres in plaats van het hunne te geven. Of het adres werd iets van “Sjarifa, M. Kopoe 11, Oezbekistan”. En je moet je dan maar afvragen of dat ooit aan zou komen. En anderen gaven enkel hun mobiele nummer, terwijl het live praten al zo moeizaam ging…
Op een zeker moment zagen we 4 versierde auto’s aankomen, waarin twee bruiden en twee bruidegoms zaten, die gingen trouwen. Op de auto’s van de bruidegom zat voorop een grote pluche beer bevestigd, en op die van de dames twee grote ringen op het dak en een hart op de motorkap. De heren (die broers bleken te zijn) stapten als eersten uit en begonnen, samen met hun vrienden, geld door het kiertje van het autoraam te gooien totdat de bruid het kennelijk genoeg vond en uitstapte. Enkele jongemannen die wat Engels konden, legden uit wat er ging gebeuren en vroegen of we zin hadden om mee te gaan naar de bruiloft. Die uitnodiging hebben we vriendelijk afgeslagen want voor je het weet zit je ergens in een dorpje buiten de stad aan de wodka tot diep in de nacht, met een 9 uur durende rit morgen voor de boeg. Wel hebben we nog gekeken hoe er bij het muziekmuseum gedanst werd op straat. En we zijn met de vader van de twee jongemannen op de foto en de video gegaan.
Later kwamen we nog 2 andere bruidsparen tegen. Het bleek dat bruidsparen in Khiva altijd een bezoek moesten afleggen aan de graftombe van Sayid Allauddin uit 1306, een van de oudste en heiligste plaatsen van Khiva, om zo de zegen over hun huwelijk te vragen.
Daarna wilden een lekker soepje gaan eten in het restaurant waar we gisteren ook waren, maar die had vandaag geen soep. Jammer….
Tenslotte nog wat ansichtkaarten en postzegels gekocht voor familie en vrienden, en een bezoek afgelegd aan het standbeeld van Al Khorazmi, de grondlegger van de algebra. Daar bleken de bruidsparen trouwens ook naartoe te gaan, wellicht in verband met de naderende vermenigvuldigingen….
Ook bezochten we de bazaar, met talloze kraampjes waar natuurlijk van alles te koop was. Leuk om een keer gezien te hebben, maar niks spannends. Wel konden we tegen een wat gunstigere koers dollars wisselen tegen Oezbeekse Som. Een Euro is 2000 Som en aangezien de biljetten van 1000 Som de grootste gebruikelijke biljetten zijn, krijg je een flinke stapel voor 100 Dollar. De lokalo’s hier kunnen dan ook heel snel geld tellen….
Nu zitten we voor de siësta in het hotel om te wachten tot de grootste hitte voorbij is, en dan gaan we er weer tegenaan….
- - - -
Als je dit verslag zo leest, vliegt de tijd, want nu is het al 21:30 uur en we liggen op bed in ons hotel. Na de siësta van vanmiddag zijn we weer een rondje gaan lopen door de stad, waarbij we op een grote groep jeugd stuitten, die in kostuums stonden te wachten om op te treden ter gelegenheid van onafhankelijkheidsdag op 1 september. Men legde ons uit dat op 1/9 er in het hele land feest wordt gevierd, maar dat men in de diverse steden al eerder een feestje viert in de aanloop naar die dag. En het zou in Khiva vandaag of morgen zijn. En het zou om 17 uur beginnen, terwijl het al 17:30 uur was. Beetje verwarrend…
Wat schattig was, waren de kleine kinderen in hun communiejurkjes (voor zover daar sprake van is bij de Islam) en hun stoere Hunnen-pakjes met bontmuts.
Ook zijn we weer even een verslag wezen opsturen bij de Internetzaak. De vorige keer moesten we daar al 8,50 Euro betalen omdat we volgens die knul 30 Megabyte hadden verstuurd (voor circa 40 fotos van elke ongeveer 100 kB). En nu verstuurden we 14 foto’s en het was wéér 8,50 Euro en het zou ook weer 30 MB zijn. Dat leek me stug en ik heb gezegd dat ik dat niet accepteer. En al heel snel zei hij toen 7,50 Euro, 6 Euro en toen 5 Euro. Na wat gesoebat heb ik hem gegeven wat ik dacht dat reëel zou zijn en ben weggegaan.
Later op de middag heb ik bij een deel van de groep nog een tijdje op een soort groot bed gezeten, net buiten de deur van het hotel. Lekker in de schaduw, met een bakje koffie erbij. Intussen is Lisette nog een rondje wezen lopen om de buitenmuur van Khiva te fotograferen.
Tijdens ons diner hoorden we dat een stel van onze groep nog steeds ziek is. Zij heeft zelfs koorts en beiden zijn ziek en misselijk. Dat is natuurlijk flink balen: ze zijn de hele dag niet de hotelkamer af geweest, plus morgen “9 hours on a bumpy road” door de Kyzylkum woestijn is dan ook geen prettig vooruitzicht.
Voor ons is het waarschijnlijk niet zo vervelend, maar toch gaan we zo maar slapen want we worden om 05:30 uur gewekt…