Van Tashkent naar Kazachstan

Vrijdag 3 september: Van Tashkent in Oezbekistan naar Aksu Djabagly in Kazachstan.

Vanochtend weer eens heel vroeg vertrokken, naar de grens met Kazachstan. Natuurlijk mochten we bij de grens geen foto’s maken, maar het ging allemaal snel en soepel. Dat kwam ondermeer omdat wij als (buitenlandse groep) voorrang kregen bij de passage en bij het stempelen. We zagen wel dat de locale mensen daar niet bepaald blij mee waren, maar de douaniers riepen ons naar voren en een lokale inwoner kreeg op zijn donder toen hij niet snel genoeg opzij ging.
Voorbij de grens werden we begroet door onze locale gids Ramon (een Koreaan, waarvan er sinds de 2e wereldoorlog er hier veel van wonen), die wist te melden dat de airco van onze bus (een oude Spaanse bus) kort van tevoren ontploft was en het dus niet meer deed. Dat was minder leuk omdat het nog steeds een graad of 36 was. We reden echter met de deur open, zodat het in elk geval wat verfrissend waaide. Het is de bedoeling dat Ramon de airco in Bishkek (Kyrgizie) laat repareren. Deze bus gaat namelijk met ons mee naar dat land. Maar nu eerst over Kazachstan…
Kazachstan is een enorm groot land (75x zo groot als Nederland), met volgens de officiële opgave 15 miljoen inwoners. In werkelijkheid zijn het er minder, maar onze gids vertelde dat de medewerkers van de gemeente altijd meer inwoners opgeven dan er echt zijn, zodat ze recht hebben op een groter aantal ambtenaren…
Het land is ondermeer bekend van de Russische lanceerbasis Baikonoer, en van de terugkeer van de kosmonauten die in de steppen van Kazachstan landden. Verder kent men Kazachstan van de olie en natuurlijk van de Kazachstaanse verslaggever Borat.
Eerste stop was in de 2e stad van het Zuiden van het land, Shymkent om geld te wisselen, voor de lunch en om voor Lisette een strip antibiotica te kopen want het bleef bij haar elke nacht rommelen van binnen.
Onderweg viel het meteen op dat het landschap anders aan het worden is: meer heuvels, andere soorten huizen en boerderijen, en toen we wat verder kwamen (en paar honderd meter stegen) een wat lagere temperatuur.
Wat ook hier weer opvalt, zijn de gele buizen die langs elke straat lopen en die aftakkingen hebben naar elk huis: dat zijn gasleidingen. Net als in Nederland is een groot percentage van de huizen daar op aangesloten.
En ook hier weer schoolkinderen die snoep kopen, maar deze keer niet in uniform, maar gewoon in wat hun moeder wil dat ze dragen.
Rond 18 uur waren we in Aksu Djabagly, vlak bij het grote natuurpark, waar we op zaterdag naartoe zouden gaan. We logeren in een soort pension, waar voor ongeveer 30 gasten plaats is. In de rest van het dorpje valt verder niet veel te beleven, dus is het wel gunstig dat we in dat pension kunnen eten, plus dat er een winkeltje bij hoort.
Onze kamer met badkamer ziet er bescheiden maar netjes uit. Toen we er binnengingen bleek deze echter vol te zitten met grote dikke vliegen, tientallen stuks. Gelukkig waait het hier na de middag, dus hebben we de ramen en deur tegen elkaar open gezet en waren die beesten snel de kamer uit. De paar achterblijvers hebben we met de vliegenmepper even gewezen op hun vergissing. Een andere bron van dierlijke hinder zijn de honden. Onze kamerverhuurder heeft 3 grote, waarvan er eentje lang en hard blaft, plus dat de buren er ook een hebben. Wij sliepen aan de voorkant en daar had je er niet zoveel last van, maar de groepsgenoten die aan de achterkant sliepen waren er niet bepaald blij mee….
Het pensioen heeft een mooie grote tuin, waarin ondermeer appeltjes staan om te drogen. Helaas zijn er geen lekker luie stoelen, maar enkel wat houten zitbanken zonder leuning.
Nadat we even bijgekomen waren van de warme reis, zijn we even een stukje het dorp ingelopen. Het eerste dat opviel, was dat het hier kouder is. En vooralsnog bevalt dat goed….
In het dorp zagen we hoe de koeien terugkomen van hun weiden, met een soort cowboy op een ezel om hen de juiste kant op te sturen. Het omaatje dat buiten zat, gebruikte haar kruk om de al te enthousiaste koeien die op haar afkwamen, de goede kant op te wijzen….
’s Avonds met z’n allen in een soort grote woonkamer gegeten. Dat eten was uitstekend, en kort daarna zijn we de koffer ingedoken…