Naar Karakol

Maandag 6 september Bishkek-Issyk Kul-Karakol

Vandaag om 7.30 uur een prima uitgebreid ontbijt, met zelfs yoghurt met muesli en wentelteefjes, wat bij Frits de vraag opriep waarom we hier maar één nacht bleven!
Het was helaas nog niet gelukt om de airco van de bus te maken, maar het was gelukkig ook nog niet zo heel warm toen we vetrokken om 8.30 uur. Het landschap wordt steeds groener en het eerste gedeelte van de rit ging langs de Chuy rivier die meteen de grens met Kazachstan vormt. Die grens is niet zo heel streng bewaakt, wat prikkeldraad en heel af en toe een wachttoren. We reden zelfs heel eventjes over officieel Kazachstans grondgebied omdat de rivier een kronkel maakte en de weg er overheen ging.

De eerste stop was bij een van de weinige culturele oudheidkundige hoogtepunten van Kirgistan, de Burana toren. Een van de oudste minaretten van de regio en het enige wat is overgebleven van een 11e eeuwse hoofdstad van de Kharakhanieden. Rond de toren een verzameling grafstenen uit de 6e tot de 10e eeuw, hierheen gehaald vanuit Kazachstan en Kirgistan. Verder een klein museum en onze eerste Yurt! De tent van de nomaden waar we later vast nog op terug zullen komen. Hierin was het souvenirwinkeltje waar we wel al meteen een vilten Kirgigische herenmuts hebben gekocht, zoals ze hier nog steeds door de oudere mannen gedragen worden.

Bij de lunchstop een aantal kilometers verder zagen we daadwerkelijk zo’n mooi oud mannetje zitten en hij vond het best leuk om door bijna de hele groep gefotografeerd te worden. We hebben weer Lachman gegeten, de in al deze landen bekende soep (met noodles, groenten en vlees), cola en brood en dat was hier supervoordelig! 80 sum pp en 60 sum is 1 euro.

Na de lunch weer een flink stuk gereden, we waren inmiddels aan de noordzijde van het Issyk-Kul meer aangekomen. Het tweede grootste alpiene meer ter wereld, na het Titicacameer, en is ongeveer 120 tot 180 km lang, 57 tot 70 km breed en 700 meter diep. Vroeger was dit een vakantiegebied voor de Russen en het toerisme is nu weer een beetje aan het opleven.
Onderweg erg veel begraafplaatsen langs de kant van de weg, ieder dorpje heeft er een en ook nog veel losse graven. Dit komt door de traditie uit de Islam en van de nomaden, dat de doden aan de kant van de weg begraven worden, zodat ze nu eindelijk rust hebben en het leven aan zich voorbij zien trekken zonder zelf nog op weg te hoeven gaan.
Verder veel Russische huisjes: witte muren en licht blauwe kozijnen met mooie versieringen, slechts een verdieping hoog met vaak bloemen of bomen ervoor.

De moskee heeft hier inmiddels een zilver kleurige koepel gekregen en er wordt nog steeds erg veel fruit langs de weg aangeboden. Soms hele goed gevulde kraampjes, maar ook vaak gewoon een enkele emmer met tomaten of aardappels en erg veel appels en peren in deze streek.

Ook in het natuurgebied in Kazachstan hebben we al heel veel fruitbomen gezien en werd verteld dat er zelfs door Engelse biologen onderzoek werd gedaan of de appel zijn oorsprong in dit gebied heeft.
Wat verder hier ook wel opvalt is, behalve dat het allemaal een stuk groener is, dat er ook meer bloemen langs de wegen staan. Het is ook duidelijk dat het oogsttijd is en het hooi en koren van het land gehaald worden.
Minder mooi zijn de grote, veelal, lege fabrieken die je ziet, die daar maar staan te verkommeren nadat de Russen in 1991 het land verlaten hebben.

In de loop van de middag kwamen we aan in Cholpon Ata, waar we 2 km noordelijk de rotstekeningen bekeken, meest jachtscènes, die daar tussen de 5e en 1e eeuw voor Christus zijn gemaakt door de Scythen. Dit deden zij op enorme rotsblokken die na de laatste ijstijd naar beneden waren gekomen. Af en toe had je even iemand nodig die voor schaduw wilde zorgen op de steen omdat ze anders niet goed zichtbaar waren.

De busrit ging weer bumpy verder langs het meer en het laatste stuk weer iets meer landinwaarts naar Karakol waar we rond 19 uur aan kwamen en na het inchecken meteen richting diner. Dit mocht als extraatje een keer met de eigen bus omdat we het zonder airco deden vandaag. Ging trouwens best goed met de achterdeur open tijdens het rijden. Het hotel Amir is prima, dus we hebben genoten van onze nachtrust na deze lange dag.