Van Tamga naar Naryn

Zaterdag 11 september: van Tamga naar Naryn.

Vandaag zijn we niet vroeg vertrokken omdat de reisafstand niet zo groot was. En we waren natuurlijk blij dat we na 3 dagen weg konden uit Tamga, want intussen hadden we daar alles wel zowat gezien.
Onderweg weer de nodige graven langs de weg; reden hiervoor is dat men gelooft dat nomaden in hun graf naar een weg moeten kunnen kijken, zodat ze weten dat anderen nu de rol van rondtrekkende mensen hebben overgenomen.
Een leuke verrassing was dat we onderweg een grote kudde kamelen zagen staan. Toch nog een beetje dat Zijderoute gevoel van vroegere tijden.. En leuk voor op de foto…
Tweede stop was bij een vilt-souvenir winkel, waar de eigenaresse liet zien hoe je vilt maakt. Dat was interessant, want bij ons bezoek aan de yurt-fabriek was dat deel onderbelicht gebleven. Ongewassen losgeslagen schapenwol wordt in een kruislingse dubbele laag op een rietmat neergelegd. Daarop mochten we met gekleurde wol een beeltenis maken. Dat werd in oranje NL en de rood-wit-blauwe vlag. Dat werd samen strak opgerold en met kokend water overgoten. Toen ging de muziek aan en moesten we er allemaal even op dansen om het water er weer uit te persen. Na het uitrollen was het aardig geplet (vervilt) en werd het met zeep gewassen en gespoeld. We konden wel zien dat al dit handwerk het bij de normale grotere yurt delen een heel karwei is.

In de tuin werd op dat moment een yurt opgebouwd omdat er een fransman en een kyrgisische gingen trouwen. En dat was juist het andere ontbrekende deel van de geschiedenis “van schaap tot yurt”. Heel interessant om ook dat gezien te hebben.
In het winkeltje heeft Lisette vervolgens een stuk mooi geweven yurt-band gekocht om naast onze voordeur te hangen.

Verderop reden we weer over hobbelige wegen, maar door een schitterend landschap met op de voorgrond beklede heuvels en op de achtergrond hoge, steile pieken met sneeuw erop. De hoogste pas die we passeerden was ruim 3000 meter.
Rond 18:00 uur waren we in Naryn, in een aardig pension dat gerund werd door 2 Jehova’s Getuigen (dat meldden ze ons meteen nadat we binnen waren). Dat zag er goed uit, afgezien van het sanitair dat aangelegd leek te zijn door iemand die normaliter sta-caravans bouwt. Door een communicatiestoring had het pension begrepen dat er 8 mensen zouden dineren, maar dat dreigden er slechts 2 te worden. Omdat wij toch wilden internetten, hebben we ervoor gekozen om in het hotel te eten, wat heerlijk was.
Het internetten ging niet snel, maar we konden toch weer enkele verslagen op het net zetten. In Tamga was er namelijk geen internet…
De bedden waren goed, dus we sliepen al snel….