Vanuit het midden van Vietnam

Op woensdag 15 oktober ging de wake up call om 02:45 uur. We waren ruim op tijd op het vliegveld, waar we zagen hoe ook de rest van het land langzaam wakker werd. In een klein propellor vliegtuig vertrokken we om 06:00 uur uit Hanoi en tegen 07:30 landden we op het vliegveld van Hue, wat midden in Vietnam ligt (rond de voormalige grens tussen Noord en Zuid Vietnam).

Als je zo vroeg uit je bed bent gekomen, heb je natuurlijk wel een heel lange dag. Nadat we in onze kamers zijn ingetrokken (we zitten in de "executive suite", die bestaat uit 2 kamers aan elkaar), eerst maar eens ontbeten. De ontbijtpakketten uit Hanoi waren namelijk geen succes (2 hardgekookte eieren, een plat broodje, een komkommer en een banaan).

Daarna zijn we richting markt en Citadel gegaan. Die markt is best groot en er wordt alles verkocht van t-shirts tot bijna verse vis. Wat weer leuk was, waren de grote aantallen mensen die al (of nog) in pyjama lopen. Daarna zijn we richting Citadel gelopen, waarbij we onderweg een kruidenwinkel passeerden waar wel een heel bijzondere pot met ingemaakte hagedissen stond (zie foto)..

Die Citadel was vroeger heel groot, maar is in de recente oorlogen verwoest. Er wordt nu wel hard gewerkt om alles weer te restaureren. Inmiddels was het rond de middag en stond de brandende zon hoog aan de hemel. Heet!
Om 15:30 uur zijn we naar een folkloristische voorstelling geweest (ongeacht in welke taal zo'n aankondiging ergens wordt gedaan, Lisette weet die steeds te vinden!). Het begon met een kattengejank muziekje van 8 musici, maar gelukkig was er aan het einde ook een best aardige lampionnendans. En het totaal duurde maar een half uurtje...

Toen weer terug richting Hotel, waarbij we onderweg in een Italiaans restaurantje nog wat gedronken hebben.

Die avond lekker op tijd naar bed, maar voordat het zover was, kwam Lisette nog even in tropen-nood. Ze was in de badkamer om een stukje toiletpapier te pakken toen ze gebeten (of gestoken) werd door een Eng Beest. Dat was een centimeter of 4 lang, had vleugels, een grote bek en veel uitsteeksels. Dat leek volgens Lisette op een dikke zwarte sprinkhaan, maar dan helemaal anders. In eerste instantie deed dat veel pijn (als een wespensteek), en de vinger klopte meteen. Omdat we niet zeker wisten of het een giftig of dodelijk beest was, heb ik het onder een glas gevangen en heb de bewaking gehaald. Die man kwam meteen mee en heeft zich met doodsverachting op het diertje geworpen. Zijn Engels beperkte zich tot "sorry sorry" en "everything okay". Daaruit hebben we geconcludeerd dat Lisette het wel zou gaan redden.
Na een rustige nacht is ze weer geheel hersteld wakker geworden. Gelukkig!

Vanochtend zijn we met een blikken drakenboot een eind de Parfumrivier opgevaren. Die rivier heet zo omdat er op de oevers parfums (kruiden) groeiden. Onderweg zagen we veel zandhandelaren die met een klein bootje grote scheppen zand vanaf de bodem van de rivier scheppen, daarbij geholpen door een paar mensen die een grote haspel op moesten winden tijdens het tillen van de bak met zand.

Eerste bestemming was de Thien Mu pagode uit 1601. Deze is gewijd aan de 7 incarnaties van Boeda. Wat wel leuk was, was een luidmonnik, die te pas en te onpas met een grote klepel op een klankschaal sloeg. Dat galmde heeel lang na.

Tweede bestemming was het graf van de laatste keizer van Vietnam (Tu Duc), die in 1883 is gestorven. Hij was maar 1.45 m hoog en had 103 vrouwen. Ondanks dat, had hij geen enkel kind.
Hij was literair begaafd en heeft ondermeer zijn eigen biografie geschreven voor op de steles bij zijn graf. Er staat daar een mooie grote tombe, maar daar ligt hij niet in want hij wilde niet dat men later zijn lijk zou vinden. Daarom is hij elders begraven en de mensen die bij die begrafenis geholpen hebben, zijn allemaal direkt daarna vermoord. Of dat waren doofstommen die na afloop verbannen werden. Dat soort onduidelijkheden duikt vaak op in legendes....
Met name die tweede site was leuk om te zien omdat het er allemaal heel vochtig is, alles zit vol mos en er zitten grote scheuren in de muren. Beetje als de lavenhuizen in de Efteling, omringd door Anton Pieck muren.

Het was de bedoeling om vanmiddag op brommer-taxies nog ergens anders te gaan kijken, maar het regende pijpestelen. Dus zijn we lekker gaan lunchen en zitten nu uitgebreid te internetten...

Morgen moeten we weer vroeg uit de veren omdat we dan naar Hoi An verkassen.

Groeten,

Frits en Lisette